His Father’s Kingdom

Once upon a time, a prince inherited his father’s kingdom. Although it had once been a prosperous nation of fertile lands, his father’s incompetence had led the kingdom into ruin. The young king could not afford to live the life expected of royalty. It was up to him to govern his fading realm.

The young king scoured the land to seek guidance. He visited soothsayers and sages. He searched for magical artefacts. On the first day of winter, the king came across an oracle.

The wise woman told him, ‘I’ve been expecting you, your highness. Your father gave me a magical totem, to be bequeathed unto you upon his death.’

The oracle presented the king with a simple copper urn that shone brightly in the winter sun. The prince thanked her and, as they parted, the wise woman uttered a warning for the new king to remember:

‘Only a fool plants many seeds and refuses to allow them time to grow.’

When the king returned to his decrepit palace, he stared at the copper urn and wondered how such a trinket would restore his kingdom. His contemplation was disrupted by whispers coming from the urn.

When the king knocked three times on the shiny copper, the urn shook, and a genie emerged from the modest vessel:

‘Three wishes! Three! Granted to thee,’ he said. ‘What do you seek, your highness?’

Firstly, the king looked at his palace and wished for a new one and the genie gave him the finest palace from the Red Sea to the North Sea.

Next, the king looked at his ragged robes and wished for new garments fit for a king. The genie snapped his fingers and gave him clothes of the finest silk, embroidered with jewels and threads of gold.

Finally, the clever king wished for three more wishes to stretch his riches further. The genie sighed and the king felt that he was not so clever after all.

‘Your highness, I said I would grant you but three wishes and, so far, I have granted you over one hundred.’

The king was confused. ‘I have wished for only two gifts and now I wish for three more.’

The genie explained the rules. ‘You may wish for three more wishes, but my magic can only conjure three gifts at one time. For one hundred days you have wished for three more wishes and every time I reset the clock and you forget.’

Each day, for one hundred days the king had wished for three more wishes and as a result the genie and the king had repeated the same day; the gifts were forgotten and the realm remained trapped in an eternal winter.

The prince remembered the words of the wise woman. For his kingdom to prosper, he would need to allow it time to grow. He used his three wishes to restore the fertility to his lands, to remove disease from his subjects and finally, for the wisdom to be a kind and benevolent ruler. With time and dedication, the king restored his kingdom to its former glory and lived happily ever after.

ಅವನ ತಂದೆಯ ರಾಜ್ಯ

ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ಒಬ್ಬ ರಾಜಕುಮಾರನು ತನ್ನ ತಂದೆಯ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಆನುವಂಶಿಕವಾಗಿ ಪಡೆದನು. ಇದು ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಫಲವತ್ತಾದ ಭೂಮಿಯಿಂದ ಸಮೃದ್ಧ ರಾಷ್ಟ್ರವಾಗಿದ್ದರೂ, ಅವನ ತಂದೆಯ ಅಸಮರ್ಥತೆಯು ರಾಜ್ಯವನ್ನು ನಾಶಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು. ಯುವ ರಾಜನಿಗೆ ರಾಜಮನೆತನದ ನಿರೀಕ್ಷೆಯ ಜೀವನವನ್ನು ನಡೆಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವನ ಮಂಕಾಗುತ್ತಿರುವ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಆಳುವುದು ಅವನಿಗೆ ಬಿಟ್ಟದ್ದು.

ಯುವ ರಾಜನು ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ಪಡೆಯಲು ಭೂಮಿಯನ್ನು ಹುಡುಕಿದನು. ಅವರು ಕುಹಕ ಮತ್ತು ಋಷಿಗಳನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿದರು. ಅವರು ಮಾಂತ್ರಿಕ ಕಲಾಕೃತಿಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಿದರು. ಚಳಿಗಾಲದ ಮೊದಲ ದಿನ, ರಾಜನು ಒರಾಕಲ್ ಅನ್ನು ಕಂಡನು.

ಬುದ್ಧಿವಂತ ಮಹಿಳೆ ಅವನಿಗೆ ಹೇಳಿದಳು, ‘ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ, ನಿನ್ನ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆ. ನಿಮ್ಮ ತಂದೆ ನನಗೆ ಮಾಂತ್ರಿಕ ಟೋಟೆಮ್ ಅನ್ನು ಕೊಟ್ಟರು, ಅವರ ಮರಣದ ನಂತರ ನಿಮಗೆ ಉಯಿಲು ನೀಡಲಾಗುವುದು.

ಚಳಿಗಾಲದ ಸೂರ್ಯನಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿ ಹೊಳೆಯುವ ಸರಳ ತಾಮ್ರದ ಕಲಶವನ್ನು ಒರಾಕಲ್ ರಾಜನಿಗೆ ನೀಡಿತು. ರಾಜಕುಮಾರನು ಅವಳಿಗೆ ಧನ್ಯವಾದ ಹೇಳಿದನು ಮತ್ತು ಅವರು ಬೇರ್ಪಟ್ಟಾಗ, ಬುದ್ಧಿವಂತ ಮಹಿಳೆ ಹೊಸ ರಾಜನಿಗೆ ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲು ಎಚ್ಚರಿಕೆ ನೀಡಿದರು:

‘ಮೂರ್ಖ ಮಾತ್ರ ಅನೇಕ ಬೀಜಗಳನ್ನು ನೆಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವು ಬೆಳೆಯಲು ಸಮಯವನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸುತ್ತಾನೆ.

ರಾಜನು ತನ್ನ ಕ್ಷೀಣಗೊಂಡ ಅರಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದಾಗ, ಅವನು ತಾಮ್ರದ ಕಲಶವನ್ನು ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡಿದನು ಮತ್ತು ಅಂತಹ ಟ್ರಿಂಕೆಟ್ ತನ್ನ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಹೇಗೆ ಪುನಃಸ್ಥಾಪಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯ ಪಡುತ್ತಾನೆ. ಕಲಶದಿಂದ ಬಂದ ಪಿಸುಮಾತುಗಳಿಂದ ಅವನ ಚಿಂತನೆಗೆ ಭಂಗವಾಯಿತು.

ರಾಜನು ಹೊಳೆಯುವ ತಾಮ್ರದ ಮೇಲೆ ಮೂರು ಬಾರಿ ಬಡಿದಾಗ, ಕಲಶವು ಅಲುಗಾಡಿತು ಮತ್ತು ಸಾಧಾರಣ ಪಾತ್ರೆಯಿಂದ ಜಿನೀ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿತು:

‘ಮೂರು ಆಸೆಗಳು! ಮೂರು! ನಿನಗೆ ಮಂಜೂರು ಮಾಡಿದೆ,’ ಎಂದರು. ‘ನೀವು ಏನು ಹುಡುಕುತ್ತೀರಿ, ನಿಮ್ಮ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆ?’

ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ, ರಾಜನು ತನ್ನ ಅರಮನೆಯನ್ನು ನೋಡಿದನು ಮತ್ತು ಹೊಸದನ್ನು ಬಯಸಿದನು ಮತ್ತು ಜೆನಿಯು ಅವನಿಗೆ ಕೆಂಪು ಸಮುದ್ರದಿಂದ ಉತ್ತರ ಸಮುದ್ರದವರೆಗಿನ ಅತ್ಯುತ್ತಮವಾದ ಅರಮನೆಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟನು.

ಮುಂದೆ, ರಾಜನು ತನ್ನ ಸುಸ್ತಾದ ನಿಲುವಂಗಿಯನ್ನು ನೋಡಿದನು ಮತ್ತು ರಾಜನಿಗೆ ಸರಿಹೊಂದುವ ಹೊಸ ಉಡುಪುಗಳನ್ನು ಬಯಸಿದನು. ಜೀನಿಯು ಅವನ ಬೆರಳುಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತು ಅವನಿಗೆ ಆಭರಣಗಳು ಮತ್ತು ಚಿನ್ನದ ಎಳೆಗಳಿಂದ ಕಸೂತಿ ಮಾಡಿದ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ರೇಷ್ಮೆಯ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟನು.

ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ಬುದ್ಧಿವಂತ ರಾಜನು ತನ್ನ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ವಿಸ್ತರಿಸಲು ಇನ್ನೂ ಮೂರು ಆಸೆಗಳನ್ನು ಬಯಸಿದನು. ಜೀನಿ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟನು ಮತ್ತು ರಾಜನಿಗೆ ಅವನು ಅಷ್ಟೊಂದು ಬುದ್ಧಿವಂತನಲ್ಲ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿದನು.

‘ನಿಮ್ಮ ಮಹನೀಯರೇ, ನಾನು ನಿಮಗೆ ಮೂರು ಆಸೆಗಳನ್ನು ಮಾತ್ರ ನೀಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ನಾನು ನಿಮಗೆ ನೂರಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚಿನದನ್ನು ನೀಡಿದ್ದೇನೆ.

ರಾಜನಿಗೆ ಗೊಂದಲವಾಯಿತು. ‘ಎರಡೇ ಎರಡು ಗಿಫ್ಟ್‌ಗಳಿಗೆ ಹಾರೈಸಿದ್ದ ನಾನು ಈಗ ಮತ್ತೆ ಮೂರು ಗಿಫ್ಟ್‌ ಕೊಡಿಸುತ್ತೇನೆ.

ಜೀನಿ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ವಿವರಿಸಿದರು. “ನೀವು ಇನ್ನೂ ಮೂರು ಶುಭಾಶಯಗಳನ್ನು ಬಯಸಬಹುದು, ಆದರೆ ನನ್ನ ಮ್ಯಾಜಿಕ್ ಒಂದೇ ಬಾರಿಗೆ ಮೂರು ಉಡುಗೊರೆಗಳನ್ನು ಮಾತ್ರ ನೀಡಬಲ್ಲದು. ನೂರು ದಿನಗಳವರೆಗೆ ನೀವು ಇನ್ನೂ ಮೂರು ಶುಭಾಶಯಗಳನ್ನು ಬಯಸಿದ್ದೀರಿ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ನಾನು ಗಡಿಯಾರವನ್ನು ಮರುಹೊಂದಿಸುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ನೀವು ಮರೆತುಬಿಡುತ್ತೀರಿ.

ಪ್ರತಿ ದಿನ, ನೂರು ದಿನಗಳವರೆಗೆ ರಾಜನು ಇನ್ನೂ ಮೂರು ಆಸೆಗಳನ್ನು ಬಯಸಿದನು ಮತ್ತು ಇದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಜೀನಿ ಮತ್ತು ರಾಜರು ಅದೇ ದಿನವನ್ನು ಪುನರಾವರ್ತಿಸಿದರು; ಉಡುಗೊರೆಗಳನ್ನು ಮರೆತುಬಿಡಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವು ಶಾಶ್ವತ ಚಳಿಗಾಲದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದಿತು.

ರಾಜಕುಮಾರನು ಬುದ್ಧಿವಂತ ಮಹಿಳೆಯ ಮಾತುಗಳನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡನು. ಅವನ ರಾಜ್ಯವು ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಲು, ಅವನು ಅದನ್ನು ಬೆಳೆಯಲು ಸಮಯವನ್ನು ಅನುಮತಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಅವನು ತನ್ನ ಭೂಮಿಗೆ ಫಲವತ್ತತೆಯನ್ನು ಪುನಃಸ್ಥಾಪಿಸಲು, ತನ್ನ ಪ್ರಜೆಗಳಿಂದ ರೋಗವನ್ನು ತೊಡೆದುಹಾಕಲು ಮತ್ತು ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯು ದಯೆ ಮತ್ತು ಪರೋಪಕಾರಿ ಆಡಳಿತಗಾರನಾಗಲು ತನ್ನ ಮೂರು ಆಸೆಗಳನ್ನು ಬಳಸಿದನು. ಸಮಯ ಮತ್ತು ಸಮರ್ಪಣೆಯೊಂದಿಗೆ, ರಾಜನು ತನ್ನ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಅದರ ಹಿಂದಿನ ವೈಭವಕ್ಕೆ ಪುನಃಸ್ಥಾಪಿಸಿದನು ಮತ್ತು ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಬದುಕಿದನು.