ರಾವಣನ ಕಥೆ
ಭಾರತೀಯ ಪುರಾಣಗಳ ಆತ್ಮವು ಸರಳವಾದ ಒಳ್ಳೆಯದು ಮತ್ತು ಕೆಟ್ಟದ್ದನ್ನು ಮೀರಿದೆ. ಒಬ್ಬರು ಆಳವಾಗಿ ಅಗೆಯಲು ಕಾಳಜಿ ವಹಿಸಿದರೆ, ಪ್ರತಿ ಹಂತದಲ್ಲೂ ಆಸಕ್ತಿದಾಯಕ ಕಥೆ ಇರುತ್ತದೆ. ರಾವಣ ಖಳನಾಯಕನ ಪಾತ್ರವನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಿದ್ದಾನೆ, ಆದರೆ ಅವನು ಈ ಪಾತ್ರವನ್ನು ಏಕೆ ಮಾಡಿದನು ಎಂಬುದು ಬಹಳ ಮುಖ್ಯವಾದ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾಗಿದೆ. ಇದು ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಒಳ್ಳೆಯದು ಮತ್ತು ಕೆಟ್ಟದ್ದರ ಸಮೀಕರಣಕ್ಕೆ ಒಂದು ಸಮತೋಲನವನ್ನು ತರಲು ಆಗಿತ್ತು. ಪ್ರಪಂಚದ ಕೆಲವು ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಅವರು ಇನ್ನೂ ಪೂಜಿಸಲ್ಪಡುವುದರಲ್ಲಿ ಆಶ್ಚರ್ಯವಿಲ್ಲ.
ರಾವಣನು ಪುಲಸ್ತ್ಯನ ಮೊಮ್ಮಗ, ಭಾರತೀಯ ಪುರಾಣಗಳ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಋಷಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು ಮತ್ತು ಸಪ್ತಋಷಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು. ಅವರು ಋಷಿ ವಿಶ್ರವಣ ಮತ್ತು ಅಸುರನ ತಾಯಿ ಕೈಕಶಿಗೆ ಜನಿಸಿದರು. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವನನ್ನು ಅರ್ಧ ಅಸುರ (ರಾಕ್ಷಸ) ಮತ್ತು ಅರ್ಧ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ (ಋಷಿ) ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ. ಪುರಾತನ ಹಿಂದೂ ಮಹಾಕಾವ್ಯ ರಾಮಾಯಣದಲ್ಲಿ ರಾವಣನನ್ನು ಸರ್ವೋಚ್ಚ ಎದುರಾಳಿ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅವನನ್ನು ರಾಕ್ಷಸ (ರಾಕ್ಷಸ) ಮತ್ತು ಲಂಕಾದ ಮಹಾನ್ ರಾಜ ಎಂದು ಚಿತ್ರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಹತ್ತು ತಲೆಯ ರಾಕ್ಷಸ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಅವನು ಹತ್ತು ತಲೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಹುಟ್ಟಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅನೇಕರಿಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ.
ರಾವಣನು ನಿಜವಾಗಿ ಭಗವಾನ್ ಶಿವನ ಮಹಾನ್ ಅನುಯಾಯಿಯಾಗಿದ್ದನು, ಒಬ್ಬ ಅಗಾಧ ವಿದ್ವಾಂಸ, ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಆಡಳಿತಗಾರ ಮತ್ತು ವೀಣೆಯ ಮಾಂತ್ರಿಕನಾಗಿದ್ದನು (ತಂತಿ ವಾದ್ಯ). ಅವರು ಎರಡು ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ: ರಾವಣ ಸಂಹಿತಾ (ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯದ ಪುಸ್ತಕ) ಮತ್ತು ಅರ್ಕ ಪ್ರಕಾಶಂ (ಸಿದ್ಧ ಔಷಧದ ಪುಸ್ತಕ). ಅವರು ಆಯುರ್ವೇದ ಮತ್ತು ಕಪ್ಪು ಜಾದೂ ಅಭ್ಯಾಸಗಳಲ್ಲಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಪಾರಂಗತರಾಗಿದ್ದರು. ಅವನು ತನ್ನ ಇಚ್ಛೆಯಂತೆ ಗ್ರಹಗಳ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಬಹುದು ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅವರು ಪುಷ್ಪಕ್ವಿಮಾನ್ (ಹಾರುವ ರಥ) ಹೊಂದಿದ್ದರು, ಅದನ್ನು ಅವರು ತಮ್ಮ ಮಲ ಸಹೋದರ ಕುಬೇರರಿಂದ ಗೆದ್ದರು. ಅವನು ತನ್ನ ಶತ್ರುಗಳ ವಿರುದ್ಧದ ಯುದ್ಧಗಳಲ್ಲಿ ಬಳಸಿದ ತಂತ್ರ ವಿದ್ಯೆಯನ್ನು (ಆಲೋಚನೆಗಳ ಆಪ್ಟಿಕಲ್ ಭ್ರಮೆಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುವ ವಿಜ್ಞಾನ) ಕರಗತ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದನು.
Read Hear – Parashuram Avatar – Story of Shree vishnu Dashavatar- ವಿಷ್ಣುವಿನ ಆರನೇ ಅವತಾರ ಪರಶುರಾಮ ದೇವರ ಕಥೆ.
ಒಮ್ಮೆ ರಾವಣನು ಕೈಲಾಸ ಪರ್ವತವನ್ನು ಎತ್ತಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಾಗ, ಶಿವನು ತನ್ನ ಮುಂಗೈಯನ್ನು ಪರ್ವತದ ಕೆಳಗೆ ಪುಡಿಮಾಡಿದನು ಮತ್ತು ನಂತರ ರಾವಣನು ಶಿವನನ್ನು ಸ್ತುತಿಸುವುದನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು ಮತ್ತು ಕ್ಷಮೆಯನ್ನು ಕೇಳಿದನು. ಭಗವಾನ್ ಶಿವನು ರಾವಣನಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಸಂತೋಷಪಟ್ಟನು, ಅವನು ಎಲ್ಲಾ ಕೋಪ ಮತ್ತು ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ನೃತ್ಯ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದನು ಮತ್ತು ಈ ನೃತ್ಯವನ್ನು ತಾಂಡವ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಮಂತ್ರಗಳು “ಶಿವ ತಾಂಡವ ಸ್ಟ್ರೋತ್ರಮ್” ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಟ್ಟವು.
ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನು ಪಡೆದ ರಾವಣನು ನರ್ಮದಾ ನದಿಯ ದಡದಲ್ಲಿ ಭಗವಾನ್ ಶಿವನನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಸಲು ಅಗಾಧವಾದ ತಪಸ್ಸನ್ನು (ತಪಸ್ಸು) ಮಾಡಿದನು. ಭಗವಂತನನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಸಲು, ರಾವಣನು ತನ್ನ ತಲೆಯನ್ನು ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡನು ಮತ್ತು ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ಅವನು ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದಾಗ, ತಲೆಯು ಮತ್ತೆ ಬೆಳೆಯಿತು ಮತ್ತು ಅದು ಹತ್ತು ಬಾರಿ ಮುಂದುವರೆಯಿತು ಹೀಗೆ ಅವನ ತಪಸ್ಸು ಮುಂದುವರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು. ಹೀಗೆ ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿದ ರಾವಣನಿಗೆ ಶಿವನು ಹತ್ತು ತಲೆಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟನು. ಈ ಹತ್ತು ತಲೆಗಳಿಂದಾಗಿ ಅವನನ್ನು “ದಶಮುಖ” ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.
ರಾವಣನ ಹತ್ತು ತಲೆಗಳು ಆರು ಶಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಸಂಕೇತಿಸುತ್ತದೆ (ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದ ಪವಿತ್ರ ಗ್ರಂಥಗಳು ನಾಲ್ಕು ವಿಭಾಗಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿವೆ: ಶ್ರುತಿ, ಸ್ಮೃತಿ, ಪುರಾಣ ಮತ್ತು ತಂತ್ರ) ಮತ್ತು ರಾವಣನು ಕರಗತ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ನಾಲ್ಕು ವೇದಗಳು ಅವನನ್ನು ಮಹಾನ್ ವಿದ್ವಾಂಸನಾಗಿ ಮತ್ತು ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಬುದ್ಧಿವಂತ ಜೀವಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದವು. ಬಾರಿ. ಅವರು 64 ವಿಧದ ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳ ಎಲ್ಲಾ ಕಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಪಾಂಡಿತ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಅವರು ವೇದವನ್ನು ಸಂಬಂಧಿತ ಸಂಗೀತ ಸ್ವರ (ಟಿಪ್ಪಣಿಗಳು) ನೊಂದಿಗೆ ಸಂಕಲಿಸಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ತಿಳಿದುಬಂದಿದೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಶಿವ ತಾಂಡವ ಸ್ತೋತ್ರವು ಶಿವನನ್ನು ಸ್ತುತಿಸಿ ಹಾಡಿದ ಅತ್ಯಂತ ಜನಪ್ರಿಯ ಸ್ತೋತ್ರವಾಗಿದೆ.
ರಾವಣನ 10 ತಲೆಗಳ ಇನ್ನೊಂದು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನವೆಂದರೆ 10 ಭಾವನೆಗಳು. ಆ ಭಾವನೆಗಳೆಂದರೆ: ಕಾಮ (ಕಾಮ), ಕ್ರೋಧ (ಕೋಪ,) ಮೋಹ (ಭ್ರಮೆ), ಲೋಭ (ದುರಾಸೆ), ಮದ (ಹೆಮ್ಮೆ), ಮಾತ್ಸರ್ಯ (ಅಸೂಯೆ), ಮನಸ್ (ಮನಸ್ಸು), ಬುದ್ಧಿ (ಬುದ್ಧಿ), ಚಿತ್ (ಚಿತ್ತ) ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರ (ಅಹಂಕಾರ).
ಹಿಂದೂ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳು ಒಬ್ಬರ ಇಂದ್ರಿಯಗಳನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುವ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆಯನ್ನು ಒತ್ತಿಹೇಳುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಇತರರಿಗಿಂತ ಶ್ರೇಷ್ಠವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಕೇವಲ ಬುದ್ಧಿಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಮಾತ್ರ ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತವೆ. ಇತರ ಭಾವನೆಗಳ ಬಳಕೆಯನ್ನು ಆತ್ಮದ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಹಾನಿಕಾರಕವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
Read here – ಎಲ್ಲಿ ಹನುಮನೋ ಅಲ್ಲಿ ರಾಮನೂ – Elli Hanumano Alli Ramanu Lyrics ; Shree Ram God Songs
ಒಮ್ಮೆ, ಮಹಾನ್ ರಾಜ ಮಹಾಬಲಿ ರಾವಣನಿಗೆ ಈ ಒಂಬತ್ತು ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ದೂರವಿಡಲು ಸಲಹೆ ನೀಡಿದನು ಮತ್ತು ಈ ಎಲ್ಲಾ ಅಂಶಗಳ ಸ್ವಾಧೀನವು ಸಮಾನವಾಗಿ ಮಹತ್ವದ್ದಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅವನನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣ ಮನುಷ್ಯನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತದೆ ಎಂದು ಸಮರ್ಥಿಸುವ ಬುದ್ಧಿಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಮಾತ್ರ ಇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ. ಬುದ್ಧಿಯ ಒಂದು ತಲೆಯು ಅವನ ಹಣೆಬರಹವನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಿತು ಮತ್ತು ರಾವಣನ ಇತರ ತಲೆಗಳು ಅವನ ಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಿದವು, ಅದು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಅವನ ನಾಶಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು.
ಅವನು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ತನ್ನ ಇಂದ್ರಿಯಗಳಿಗೆ ದಾಸನಾದನು ಮತ್ತು ಅವನು ತನ್ನ ಆಸೆಗಳನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದ ಕಾರಣ, ಅವನು ತನ್ನನ್ನು ಮತ್ತು ತನ್ನ ಕುಲವನ್ನು ನಾಶಮಾಡಿದನು ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ಇಡೀ ಲಂಕೆಯು ಬೂದಿಯಾಯಿತು. ಈ ಎಲ್ಲಾ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರೂ ತನ್ನ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದಿರುವುದು ಯುದ್ಧಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಯುತ್ತಿರುವಾಗ ಅವನಿಗಿದ್ದ ದೊಡ್ಡ ವಿಷಾದವಾಗಿತ್ತು. ಅವನು ತನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಹೊಂದಿದ್ದ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡದಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ವಿಷಾದಿಸಿದನು, ಅದು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಅವನ ಅವನತಿಗೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು.
